First days @ Curaçao with Door en Deboor
Door: Debora
Blijf op de hoogte en volg Dorien en Debora
03 Februari 2016 | Curaçao, Willemstad
Laten we even bij het begin starten. Een jaar geleden rond deze tijd hebben we ons opgegeven voor de buitenlandklas. De buitenlandklas houdt in dat je met alle andere studenten van de opleiding die ook in het buitenland willen (af)studeren samen in een klas zit. Het verschil met een gewone klas is dat wij alle lessen in het Engels kregen en uiteraard werden voorbereid op het (af)studeren in het buitenland. Ook kregen we voor 3 maanden internationale studenten in de klas en ook in onze portfoliogroepjes waarmee we moesten werken aan een onderzoek. Eigenlijk zijn we dus al met al ruim een jaar bezig met het afstuderen in het buitenland. En nu is het dan echt zo ver! Gaaaf!
Bij ons ging het zoeken naar een organisatie waarbij we het onderzoek konden uitvoeren niet zo snel als dat we hadden gewild, maar om een lang verhaal kort te maken; na best wel wat teleurstellingen en stress hebben we uiteindelijk dus bovenstaande plek gevonden. Wat waren we blij! Opeens ging het ook heel snel en zouden we binnen twee weken al vertrekken naar Curaçao. De laatste twee weken zijn om-ge-vlo-gen, het ging zo snel!
Na alle voorbereidingen, laatste keren werken, enorm veel afscheidsmomenten, koffers inpakken was het dan eindelijk dinsdag 2 februari. Beide zijn we erg vroeg opgestaan en rond 06:00u 's morgens stonden we op Schiphol met lieve mensen om ons heen!
Nadat we afscheid hadden genomen, gingen we onze ruimbagage afgeven. Dát ging nog goed. Vervolgens naar de douane. We stonden in een andere rij, dus nadat ik klaar was, moest ik nog een poos wachten op Dorien. Ze stond in een rij waarbij het allemaal erg lang duurde en de tijd begon ondertussen ook wel een beetje te dringen. Ondertussen was ik al bijna een halfuur klaar. Uiteindelijk bleek dat de lenzenvloeistof van Dorien 20 ml teveel was, dus die werd weggegooid. En (heeel slim), ze was haar flesje water vergeten eruit te halen. Ook die werd weggegooid. Nadat Dorien erdoor was, hadden we nog maar ruim 20 minuten voordat de gate zou sluiten. Op dat moment voelden we nog niet zoveel stress, dus gingen we rustig even naar de wc. Pas toen we daarna op de klok keken, zagen we dat we niet zoveel tijd meer hadden. Onze gate bleek helemaal aan de andere kant te zijn, dus dat was een klein kwartier lopen. Op dat moment was er een momentje van stress. Maar goed, nadat wij hijgend aankwamen bij de gate bleek dat daar de rij ook niet zo snel ging, dus daar hadden we geluk mee. We konden nog aansluiten en hadden onze vlucht dus niet gemist ;). In het vliegtuig bleek dat we stoelen achter elkaar en niet naast elkaar hadden. Ruilen bleek niet te lukken, want de mensen naast ons wilden graag naast elkaar. Nouja, als ik mijn hoofd omdraaide kon ik gewoon met Dorien kletsen, dus dat gaf ook niet. En we zaten beide bij het raam, dus dat was super! We vlogen met KLM en het was een enorm groot vliegtuig met twee verdiepingen, dus dat was al gaaf om mee te maken.
Onze vlucht was verder prima te doen, we hebben 11 uur volgemaakt met lezen, films kijken, slapen en kletsen. We kregen enorm vaak eten in het vliegtuig, je kon geen twee uur lang slapen want dan kreeg je wel weer een keer wat eten of drinken. Het eten was ook nog eens heel lekker! Ook hadden we een tussenstop op het eiland Sint-Maarten, waarbij we eens goed konden bekijken hoe de Antillianen werken op een vliegtuig. Dat gaat wel eventjes wat anders dan op Schiphol. Vanaf Sint-Maarten was het nog ruim een uur vliegen en toen waren ein-de-lijk op Curaçao.
Nadat we in een warme hal in een lange rij stonden om te wachten kwamen we bij de douane. Dat was weer een avontuurtje op zich. De documenten die we bij ons hadden (toestemmingsdocumenten van de CHE) bleken niet voldoende te zijn om aan te tonen dat we hier alleen voor het afstuderen kwamen. Aangezien we onze tickets voor de terugweg niet mee hadden, konden we dit ook niet bewijzen. Ook konden we het niet via de mail laten zien, want de Wi-Fi werkte niet. Nadat er een overleg was met een andere mevrouw, gaven ze ons het voordeel van de twijfel en namen ze aan dat we 29 april weer terugvliegen. We hebben ze uiteraard uitgebreid bedankt.
Onze koffers bleken er meteen te zijn, dus dat was prettig.
Eenmaal buiten zochten we naar iemand met een bordje met onze namen erop, want we zouden opgehaald worden. Er bleek dus niemand te zijn. Nadat we beide twee keer een rondje hebben gelopen om te kijken of we echt niet verkeerd hadden gekeken, zijn we maar met de taxi gegaan. Onze eerste autorit op Curaçao! Ik probeerde te praten met de taxichauffeur, maar hij was niet erg spraakzaam. Nadat ik me afvroeg of hij nog tips had hoe wij in het verkeer moesten rijden, zei hij dat we vooral rustig moesten rijden. Zelf deed hij dit het grootste gedeelte van de taxirit ook wel, behalve wat angstmomenten door bumperkleefpogingen, veel getoeter en aanrijdingen die net niet gebeurden, reed hij best netjes. Hij bracht ons bij de man waarvan we een auto hadden gehuurd. Daar stond onze eigen Kia Picanto klaar. De man bleek een Nederlander te zijn en was erg aardig. Na een gezellig gesprek (deze man vond het gelukkig wel leuk om te praten) vertrokken we dan in onze auto. Ik had de eer om te rijden, omdat Dorien haar bril op had en niet haar lenzen in en ze ziet wat minder goed met haar bril. Ons appartement was maar drie straten verderop, dus dat hadden we snel gevonden. De vrouw van wie we het appartement huren, was er al. Een echte Curaçaose vrouw, heel aardig en hield (gelukkig) van kletsen. Ons appartement oogt prima, is niet erg schoon en niet alles werkt naar behoren, maar we mogen echt niet klagen, want het is echt een fijn appartement.
Nadat we onze koffers hadden gedumpt, gingen we boodschappen doen, we reden achter onze huisbazin aan en zij wees ons een supermarkt aan. Een heuse Curaçaose SPAR. Wel een enorm grote supermarkt. Maar ook enorm duur. Wow. We stonden echt even met onze ogen te knipperen hoe duur sommige producten waren. We hebben dan ook niet veel gekocht, alleen dingen die we die avond echt even nodig hadden, verder willen we gaan zoeken naar een lokale markt of goedkopere supermarkt (als die er zijn).
Weer teruggekomen in ons appartement hebben we snel een broodje gegeten en onze koffers uitgepakt. Daarna weer in de auto gestapt, want we gingen naar het vliegveld de andere twee meiden uit onze klas ophalen die dus ook afstuderen op Curaçao. Zij zullen de eerste twee weken ook in ons appartement verblijven, aangezien hun appartement pas twee weken later beschikbaar was. We hebben er een uur over gedaan om het vliegveld te vinden, want we hadden nog geen duidelijke kaart en navigatie hadden we uiteraard ook niet. De verkeersborden op Curaçao zijn ook niet erg duidelijk. Het vliegveld stond alleen echt op het laatst aangegeven op de borden. Ook waren we best wel moe, omdat we al bijna 24 uur wakker waren. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen, hebben we Esther en Esther gevonden op het vliegveld en zijn we weer thuisgekomen. De jetlag begonnen we toen wel wat duidelijker te merken.
Voor nu is dit even een impressie van onze eerste indrukken. Het is een beetje een lang verslag geworden, maar ik (Debora) ben niet zo goed in het kort vertellen van dingen. Zo hebben jullie in ieder geval wel een goed beeld, haha.
Bijgevoegd wat foto's van ons appartement.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley