Eerste avonturen op Curaçao

Bon dia allemaal!

Ja daar is er weer één, een nieuw reisverslag. We maken zoveel gekke dingen mee dat we het al wel weer tijd vonden om er eentje te schrijven. Oh en trouwens, bon dia betekent dus goedendag, wat jullie vast al wel begrepen hebben. Dit zijn ook zo’n beetje de enige Papiamentse woorden dat we tot nu toe kunnen, maar daar wordt aan gewerkt!
Officieel zit er nu ruim een week op. Wat gaat de tijd snel.. Sinds een aantal dagen merken we dat we wat minder last hebben van het tijdsverschil. We gaan steeds later naar bed (22:00 uur vinden we nu al heel wat) en in de ochtend worden we ook later wakker. Maar alleen maar slapen kunnen we natuurlijk niet, want er moet ook nog gewerkt worden. Afgelopen week zijn we hard aan de slag geweest met ons plan van aanpak voor het onderzoek. We hebben maandag een concept hiervan ingeleverd en inmiddels feedback gekregen van onze afstudeerbegeleidster. Het is veel feedback, maar we kunnen er gelukkig goed mee verder. Dat gaat vast goed komen!
Ook hebben we inmiddels een kennismakingsgesprek gehad op de school waar wij ons onderzoek gaan doen. Onze begeleider is een ontzettend lieve vrouw en heeft een uitgebreide rondleiding gegeven op de school. Ook nodigde ze ons uit om te komen tijdens de carnavalsviering die de volgende dag zou plaats vinden. Daar zijn we dan ook naartoe gegaan. Dat was echt ontzettend leuk! De kinderen deden mee aan een wedstrijd wie het mooist, grappigst of creatiefst verkleed was. Ze waren allemaal aan het dansen op de muziek die de hele tijd aan stond. Ze waren zo vrolijk, echt leuk om te zien. We voelden ons trouwens wel echt van die houterige Nederlanders, maar dat even terzijde…

Na de carnavals viering zijn we samen met Esther en Esther naar een super mooi strand gereden vlakbij de plaats waar onze school is gevestigd. Het was er erg rustig en hebben er heerlijk kunnen snorkelen. Het water is hier overal heel erg helder, waardoor je heel goed super mooie vissen in het water kan zien zwemmen. Na het strand zijn we weer naar huis gereden in onze mooie auto. Die doet het goed trouwens! De benzine is hier ook super goedkoop, wat wel weer heel handig is voor ons studenten.
Thuis aangekomen kwamen we nog een onaangename verassing tegen. De wc was verstopt… Balen! We hebben een grote tak gezocht in de tuin die een beetje flexibel was en daarmee in de wc gepord. Maar natuurlijk kwam er geen verandering. En ja wij zijn ook maar mensen dus die toiletbezoekjes gaan wel gewoon door. We hebben daarom snel wc-ontstopper gekocht en in de wc gepleurd. Maar helaas ook dat hielp niet. Na nog een aantal keren porren met de wc-borstel, kwam er blijkbaar toch wat meer ruimte in de leiding, waardoor de wc weer voldoende doorspoelde. Nu borrelt er nog steeds af en toe wat, maar als het daarbij blijft vinden we het prima.

Oh en dan natuurlijk het ongedierte. We hadden gehoopt er niks van tegen te komen, maar toch was het meteen al raak: een kakkerlak! Ugh.. en wat zijn ze snel! Esther heeft de kakkerlak gevangen onder de ontstopper van de wc. Na een aantal dagen dachten we dat dat beest wel dood zou zijn, want hoe kan zoiets nou overleven zonder enige vorm van voedsel? Nou dat weten we nog steeds niet, maar zodra Esther de ontstopper van de kakkerlak afhaalde, kwam die er weer uit racen. Andere Esther heeft hem daarna gevangen met een glas en in de tuin gegooid. We hopen dat die niet meer terug komt. (Edit: ik schreef dit op dinsdag en vandaag (donderdag) hebben we er weer een nieuwe, zwarte vriend bij. Wie heeft er tips voor vieze kakkerlakken?).

Op zondag zijn we nog naar een kerk hier in de buurt geweest. Het leek ons leuk hier eens een dienst mee te maken. We zijn naar de Baranka kerk geweest. Het was een heel gedoe om de kerk te vinden, maar hebben het uiteindelijk kunnen vinden door achter een vrouw te rijden die de weg gelukkig wel wist. Het was een kerk met bijna alleen maar Nederlanders, niet heel veel anders dan de kerken hier. Maar we hebben er wel van genoten! We willen nog een keer naar een echte Antilliaanse dienst, nu we hier toch zijn moeten we dat ook meemaken vinden we zelf.

En dan nog een leuke afsluiter! Dinsdag reden Debora en ik naar de bank toe om geld te pinnen. We wilden daarna even naar het strand toe en reden langs een klein stukje strand met een parkeerplaats. Wij dachten: ziet er gratis uit, doen we! (Stranden hier zijn namelijk grotendeels betaald). Omdat het wel heel erg op een privéstrand leek, hebben we een man gevraagd of we daar echt wel mochten zitten. Hij was de eigenaar en vond het prima, het strand was gewoon toegankelijk. Nadat we allebei gesetteld waren op onze strandlakens en Debora een heldhaftige duik had genomen in heel ruig water, kwam de man naast ons zitten. Hij kletste wat en vond het leuk eens mensen aan te treffen op zijn strand want dat zag hij niet zo vaak. Hij (Palo) nodigde ons uit een biertje met hem te drinken en even later kwam hij daadwerkelijk met drie biertjes aanzetten. Eigenlijk lusten we helemaal geen bier, maar we vonden het niet zo netjes om dit af te slaan, dus we hebben het zonder blikken of blozen opgedronken. Hij vroeg of we ook naar de carnavalsoptocht zouden gaan die avond. Dit zat niet echt in onze planning. Palo vertelde dat het de afsluitende avond was en dat hij het ons wel wilde laten zien. Ook wilde hij wel koken voor ons en als we ook wat wilden dan kon dat. We hebben dan ook wat eten meegekregen, vis met een soort pittige aardappelpuree. Dit laatste zou een typisch Curaçaos gerecht zijn, de naam zijn we alleen even vergeten. De vis vonden we niet zo wat. Ondanks dat de vissen geen ogen meer hadden, staarden ze ons een beetje eng aan. Maar desondanks natuurlijk super leuk dat hij eten voor ons had gemaakt en we een typisch Curaçaos gerecht hebben kunnen proeven.

’S Avonds zijn we samen met Esther en Esther naar de carnavalsoptocht gegaan. We zagen mooie versierde karren en een hoop dansende mensen. Toch leuk om dit nog even te hebben meegemaakt.

Oké, genoeg geklets denk ik zo. We houden jullie op de hoogte 

Ayo!